آیا اموات صدای ما را می شنوند و زیارت اهل قبور فایده ای دارد؟
آیا اموات صدای ما را می شنوند و زیارت اهل قبور فایده ای دارد؟
برای مشاهده این کلیپ باید «فیلـترشکن» شما روشن باشد
در این کلیپ به آیا اموات صدای ما را می شنوند و زیارت اهل قبور فایده ای دارد؟ پرداخته ایم
یکی از حرفهای بی پایه و اساس وهابیون اینه که اموات و مردگان صدای مارو نمیشنون؛ پس در نتیجه زیارت اهل قبور بی فایده ست و باید ترک بشه؛ وهابیت برای این حرف پوچ به آیه ای استناد میکنه که در ادامه بهش اشاره می کنم؛ اگه خاطرتون باشه دو تا کلیپ قبلاً ساختم یکی درباره اینکه برای اموات چیکار کنیم و دومی هم درباره این بود که چرا با وجود بهشت و جهنم تو قیامت؛ مردگان به عالم برزخ منتقل میشن؛ اگه ندیدین؛ لینکش رو با عنوان از قبر تا قیامت آخر همین ویدیو قرار میدم تا ببینین
امروز و تو این ویدیو؛ ابتدا به آیه مورد اشاره وهابیت میپردازیم و بعد از باطل کردن ادعاشون؛ آیاتی از قرآن میاریم که اثبات میکنه اموات صدای مارو میشنون
❤️❤️❤️❤️❤️
وهابیون با استناد به آیه ۸۰ سوره نمل مدعی ان که اموات صدای مارو نمیشنون؛ آیه میفرماید:
مسلّماً تو نمیتوانی سخنت را به گوش مردگان برسانی، و نمیتوانی کران را هنگامی که روی برمیگردانند و پشت میکنند فراخوانی!
ابن قیم جوزی شاگرد ابن تیمیه درباره این آیه شریفه میگوید: سیاق آیه دلالت میکنه بر اینکه کافر دل مرده قدرت شنیدن نداره تا نفع ببره، همانگونه که مردههاى در قبر چیزى نمیشنوند. و مقصود خداى سبحان این نیست که اصحاب قبور هیچ چیز نمیشنوند. چگونه این مطلب صحیح باشد در حالى که پیامبر(ص) خبر داده که اموات صداى کفش تشییعکنندگان را میشنوند، و نیز خبر داده که کشتههاى بدر کلام و خطابش را شنیدند. و نیز درود فرستادن بر ایشان را به صیغه خطاب که براى حاضرى است که میشنود را مشروع دانسته است. و نیز خبر داده به اینکه هر کس بر برادر مؤمنش سلام کند او جوابش را میدهد.
اگه خیلی ساده بخوام بگم؛ این آیه مربوط به میت داخل قبر نیست؛ مربوط به آدمای زنده ایه که قلبشون مرده و بر اثر گناه زیاد؛ سنگ دل شدن و به تعبیر قرآن گمراه تر از حیوانات هستن؛ خداوند در این باره می فرماید:
به یقین، گروه بسیاری از جن و انس را برای دوزخ آفریدیم؛ آنها دلها و عقل هایی دارند که با آن (اندیشه نمیکنند، و) نمیفهمند؛ و چشمانی که با آن نمیبینند؛ و گوشهایی که با آن نمیشنوند؛ آنها همچون چهارپایانند؛ بلکه گمراهتر! اینان همان غافلانند.
چرا که با داشتن همهگونه امکانات هدایت، باز هم گمراهن.
حسن بن علی شافعی از دیگر علمای اهل سنت میگه: این آیه دلیل بر اونه که کفّارى که اصرار بر باطل دارن؛ هرگز از تذکر و موعظه بعد از آنکه با حال کفر از دنیا رفتن؛ نفع نمیبرن؛ همونطور که مردههایی که بر قبرهاشون وارد شدن و از تذکر و موعظهاى که به اونها میدی نفع نمیبرن. و خداوند متعال این کفارى که اصرار بر کفر دارن رو از این جهت به مردهها تشبیه کرده؛ و این مطلبیه که اهل تفسیر بر اون تصریح کردن
طبرى دیگر عالم سنی در تفسیر این آیه شریفه میگه: «نمیشه حق رو به کسایی که خدا بر قلبشون مهر زده برسونی؛ و تو قدرت ندارى که صدات رو به کسانى برسونی که خدا جلوى قدرت شنیدن رو ازشون گرفته. با توجه به قسمت انتهایی آیه که میگه “هنگامى که پشت کنند”؛ معلوم میشه کفار از دین خدا روی برگرودندن و کفر بر قلب اونا غلبه کرده که به حرف حق گوش نمیدن؛ چنان که قرآن میفرماید:
آنها کران، گنگها و کورانند؛ لذا (از راه خطا) بازنمیگردند.(۱۸بقره)
از آیاتی که نشانگر شنیدن مردگان صالح – که در حقیقت مرده نیستند – میباشد، آیهای است که طی آن، خداوند متعال خطاب به پیامبر اسلام(ص) میفرماید: «از رسولانى که پیش از تو فرستادیم بپرس: آیا غیر از خداوند رحمان معبودانى براى پرستش قرار دادیم؟!»(۴۵ زخرف)
آیات دیگری وجود دارد که ناظر به شنیدن مردگان بیایمان است. خداوند متعال درباره حضرت صالح(ع) و قومش میفرماید: «سرانجام زمین لرزه آنها را فرا گرفت و صبحگاهان، [تنها] جسم بیجانشان در خانههاشان باقى مانده بود. [صالح] از آنها روى برتافت و گفت: اى قوم! من رسالت پروردگارم را به شما ابلاغ کردم، و شرط خیرخواهى را انجام دادم، ولى [چه کنم که] شما خیرخواهان را دوست ندارید!».(۷۸ و ۷۹ اعراف)
از اینکه حضرت صالح با قوم خود سخن گفته معلوم میشه که اموات در عالم برزخ میشنون
همین مسئله برای حضرت شعیب هم پیش اومد که پس از هلاکت قوم خودش؛ با اونها حرف زد و گفتاری مشابه حضرت صالح داشت (۹۱ تا ۹۳ اعراف)
از عایشه همسر پیامبر گرامی اسلام نقل شده که پیامبر(ص) هر شب که نوبت عایشه بود به قبرستان بقیع میرفت و می فرمود: «هیچ مردى نیست که به زیارت قبر برادرش برود و نزدش بنشیند جز آنکه نسبت به او انس میگیرد و جواب او را میدهد تا آن شخص از آن مکان برخیزد».(الروح فی الکلام على أرواح الأموات و الأحیاء بالدلائل من الکتاب و السنه، ص 5)
طبرانى به سندش از انس بن مالک نقل کرده است: وقتی فاطمه بنت اسد مادر حضرت على(ع) از دنیا رحلت نمود رسول خدا(ص) بر او وارد شد و کنار سر او نشست و فرمود: «رحمت خدا بر تو اى مادرم! تو براى من بعد از مادرم مادرى میکردى؛ به خودت گرسنگى میدادى ولى مرا سیر میکردى، و خودت برهنه بودى ولى مرا میپوشاندى، خودت را از بهترین غذاها محروم میکردى ولى به من آن غذاها را میدادى و قصدت از این کارها رضایت خدا و اجر اخروى بود».(أبو القاسم طبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم الأوسط، ج 1، ص 67، قاهره، دار الحرمین، بیتا)
شیخ محمود شلتوت از علمای اهل سنت میگوید: «آنچه که از آثار دینى استفاده میشود این است که روح از بدن انسان بیرون میآید و مرگ تحقق مییابد و آن روح داراى ادراک باقى میماند و سلام بر خود را میشنود و کسى را که به زیارت قبرش بیاید میشناسد و لذت نعمت و درد آتش را درک میکند»
(شلتوت، شیخ محمد، الفتاوى، ص 19، قاهره، دار الهادى، چاپ هفدهم، ۱۴۱۱ ق.)
ابن قیم جوزی دیگر عالم سنی میگوید: «پیشینیان بر این مطلب اجماع دارند. و خبرهاى متواتر از آن رسیده که میت زیارت افراد زنده از او را میفهمد و از آن خوشحال میشود».(الروح فی الکلام على أرواح الأموات و الأحیاء بالدلائل من الکتاب و السنه، ص 5)
ابن تیمیه پایه گذار اصلی وهابیت میگوید: «امّا اینکه میت صداى قرائتها و دیگر امور را میشنود این امر حق است … و همچنین طائفهاى از علما از اصحاب احمد این مطلب را ذکر کردهاند، و در اینباره آثارى را یادآور شدهاند که میت از گناهانى که نزد او انجام میگیرد آزار میبیند. و گاهى نیز گفته میشود که میت به آنچه از قرائت [قرآن] و ذکر خدا میشنود متنعم میگردد»
(ابن تیمیه حرانی، أحمد بن عبد الحلیم، اقتضاء الصراط المستقیم، محقق، العقل، ناصر عبد الکریم، ج 2، ص 262 – 263، بیروت، دار عالم الکتب، چاپ هفتم، 1419ق.)
بنابراین ادعای وهابیت طبق قرآن و سنت باطله و ترس اونها از زیارت اهل قبور؛ رفتن پسری بر سر مزار پدر یا زیارت قبر مادری توسط دخترش نیست؛ بلکه اونها قصد دارن با طرح چنین مباحثی؛ تشکیک ایجاد کنند و شیعیان رو از زیارت قبور مطهر ائمه منع کنن؛ اونها از پیاده روی اربعین میترسن که میلیون زائر اعم از شیعه و سنی و مسیحی و بودایی از جای جای جهان؛ زمزمه کنار قدمهای جابر را در مسیر نجف به کربلا ورد لبانشان می کنند